Kimbilir ne çok zaman geçirmiş, unutmak istediklerini unutmak için oyalamıştır kendini. Kimbilir ne çok sevmiş, ne çok sevilmiştir. O da nefret etmiştir, öfkesini çoğu zaman içine atmış tüketmiş, bazen de söylemiştir yavaşça. Kırılmıştır o da elbet. Dönmüş içine susmuştur. Kırmıştır belki, sonra yine kalpleri almıştır geri. Savaşmış yanlışlarla, doğruları anlatmıştır. İnanmayınca kimse bırakmıştır. Sessizliğinde yenildiğini düşünmüştür herkes. Oysa o kendini avutmuştur her şey düzelecek diye. Siper etmiştir kendini sevdikleri zarar görmesin ,onlar mutlu olsun ben onlarla diye. Yalan söylememiş, söyleyenlere inanır gibi yapmış vurmamak için yüzlere. Işıklar kapanınca ağlamış sessiz sessiz, sabah anlamamış kimse. Onun baktığı gibi bakmaz hiç kimse.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder