Annem ile Babama
Bir toz bulutu göz gözü görmüyor yanlarında birileri vardı
oysa ki, neredeler şimdi. Beliriyor kızın yüzü erkeğin gözlerinde sadece kızın yüzü seçilmekte, erkeğin yüzü kızın gözlerinde sadece erkeğin yüzü seçilmekte. Kimsecikler yok ortada
onlardan başka. Uzun uzun bakıştılar saniyeler oldu saatler, saatler oldu aylar,
yıllar sonsuzluk oldu gözlerinde öylece kaldılar. Önce gözleri sevişti, sonra
bedenleri soyuldu, kaldı ruhları çırılçıplak. Adem ile Havva misali olmayan bir
ağaçtan yavaş yavaş üzerlerine düşen tomurcuklar. Düştüğü yerde açan bembeyaz
çiçekler. Bembeyaz çiçekler bir de sis. Sadece ikisi bu koca şehirde. Sahip
oldukları bir ruh ve bedenken, şimdi bir ruh da bir beden olan iki
kişi. Tüm zamanlardan daha gerçek bir zaman. Ayrı dünyalarda ayrı insanlarla
doğmuşken bu andan sonra asıl yaşama başladılar. Yine de sevdiler inadına sevdiler. Kaderi
karşılarına alıp anlaşma yapmadan sevdiler. Bir şeyleri olduğu için değil de hiçbir
şeyleri olmamasına rağmen sevdiler.
Aşkı gördüm doğarken ben.