Umut, umuda yolculuk

Gülümserken içinden acaba ne kadar içten diye soruşun kendine. Ne kadar gerçek diye. Unutursun öfkeni, hissizleşirsin en sonunda. Kim vurmuş duvarlarına, nasıl yıkılmış. Hala ayaktaysan eğer, kalbini eline alıp bir anne şefkati gibi dikkatli yürüyüp gitmişsen eğer, bırakmışsın acımayı kendine. Yeniden doğmuş, dirilişini kucaklıyorsun şimdi. 

Ahenk

Bir ahenk olmalı gecenin karanlığında, kör kuyuda, gündüzün aydınlığında ışıklı yolunda. Bir perde olmalı aralarında, istenildiğinde kapanmalı, vaad edildiğinde açılmalı. Sevgi olmalı ırmağın orta yerinde, kalpten kalpe uçsuz bucaksız suyun içinde. Birşey olduğundan değil de olmamasına rağmen sevmeli. Doymalı, susamalı tuzlusundan hayatın. Aç gözü kör olmalı, olmalı ki tek bir ruh da bir olmalı...